اصول اولیه سیم EDM

مانند هر ابزار ماشین کاری دیگر، سیم EDM مواد را حذف می کند. اما با استفاده از فرسایش جرقه مواد را با الکتریسیته حذف می کند. بنابراین، موادی که باید EDMed شوند باید رسانای الکتریکی باشند.

پالس های الکتریکی DC سریع بین الکترود سیم و قطعه کار تولید می شود. بین سیم و قطعه کار محافظی از آب دیونیزه شده است که دی الکتریک نامیده می شود. آب خالص یک عایق است، اما آب لوله کشی معمولاً حاوی مواد معدنی است که باعث می شود آب برای EDM سیمی بیش از حد رسانا باشد. برای کنترل رسانایی آب، آب از یک مخزن رزین عبور می کند تا بسیاری از عناصر رسانای خود را حذف کند – به این آب دیونیزه می گویند. همانطور که دستگاه برش می دهد، رسانایی آب تمایل به بالا رفتن دارد و زمانی که رسانایی آب خیلی زیاد است، یک پمپ به طور خودکار آب را از مخزن رزین عبور می دهد

هنگامی که ولتاژ کافی اعمال شود، سیال یونیزه می شود. سپس یک جرقه کنترل شده دقیقاً بخش کوچکی از قطعه کار را فرسایش می دهد و باعث ذوب و تبخیر آن می شود. این پالس های الکتریکی هزاران بار در ثانیه تکرار می شوند. سیال خنک کننده تحت فشار، دی الکتریک، فلز تبخیر شده را خنک می کند و ذرات فرسایش یافته را از شکاف خارج می کند.

سیال دی الکتریک از فیلتری عبور می کند که مواد جامد معلق را حذف می کند. رزین ذرات محلول را حذف می کند. فیلترها ذرات معلق را حذف می کنند. برای حفظ دقت دستگاه و قطعه، سیال دی الکتریک از طریق یک چیلر جریان می یابد تا مایع را در دمای ثابت نگه دارد.

یک سیستم سروو DC یا AC فاصله ای بین 0.002 تا 0.003 اینچ (0.051 تا 0.076 میلی متر) بین الکترود سیم و قطعه کار حفظ می کند. مکانیزم سروو از اتصال کوتاه الکترود سیم به قطعه کار جلوگیری می کند. از آنجایی که سیم هرگز به قطعه کار برخورد نمی کند، سیم EDM یک عملیات برش بدون تنش است.

الکترود سیم معمولاً قرقره ای از برنج یا سیم برنجی و روی با ضخامت 0.001 تا 0.014 اینچ (0.025 تا 0.357 میلی متر) است. گاهی اوقات از سیم مولیبدن یا تنگستن استفاده می شود.